Wat vertellen de resultaten mij? 
De belangrijkste bevindingen van deze review over revalidatieprotocollen en functionele testen na een VKB-reconstructie bij voetballers zijn dat er veel verschillende toepassingen worden verricht in de praktijk.

De revalidatie voor voetballers na een VKB-r vertoont een gebrek aan standaardisatie. Door het ontbreken van consensus en de aanwezige variabiliteit in de kwaliteit van bewijs voor functionele testen, is er een grote diversiteit aan functionele testen en uitkomstmaten.

Bij het analyseren van de geïncludeerde studies valt op dat de onderzochte populatie in deze systematische review bestaat uit 874 mannelijke patiënten met een VKB-r. Slechts één van de 23 geïncludeerde studies omvatte een aantal vrouwelijke speelsters, terwijl de overige studies uitsluitend mannen betroffen. Het is te hopen dat toekomstig onderzoek meer aandacht zal besteden aan onze vrouwelijke speelsters in het onderzoek naar VKB-r, gezien de toename van blessure-incidentie en de groeiende populatie onder vrouwelijke voetballers.

Als men de data bij elkaar brengt van de geïncludeerde populatie komt men uit op het profiel van een 23 jarige mannelijke voetballer met een BMI van 23, welk veelal is geopereerd middels een autograft hamstring of bone patellar bone procedure.

Het revalidatieprotocol vertoonde geen consistente definitie; slechts 30% van de geïncludeerde studies gaf aan een criteria-gebaseerd / doelgericht protocol te hanteren. Dit suggereert dat de overige studies ofwel tijdgebonden waren of mogelijk geen besluitvorming hebben gedaan op basis van vooraf gedefinieerde afkapwaarden / criteria.

Ondanks de aanzienlijke variabiliteit in de gebruikte functionele tests, kunnen de meest voorkomende testbatterijen voor de besluitvorming omtrent terugkeer naar spelen worden ingedeeld als volgt:

1. Spierkracht van de onderste extremiteit (isokinesie / isometrie)
2. Sprongkracht (hoptesten)
3. Beoordeling van de kwaliteit van bewegingen

Het gebruik van deze testbatterijen is eveneens divers, waarbij 12 van de 23 studies (52%) slechts één testbatterij gebruiken. Ongeveer een derde (34.8%) gebruikt twee testbatterijen, terwijl 2 studies (8.7%) alle drie de testbatterijen inzetten.

De patiënt-gerapporteerde uitkomstmaten (PROMs) zijn met name gericht op de (algemene) kniefunctie. Opvallend afwezig lijkt echter een PROM die zich specifiek richt op de psychologische gereedheid voor RTP (zoals bijvoorbeeld de ACL-RSI).

De gemiddelde tijd vanaf de operatie tot de terugkeer naar spelen varieert sterk (tussen 3 en 8 maanden) en werd slechts in 7 van de 23 studies gerapporteerd. De follow-up periode na RTP varieerde van 4 tot 19 maanden en werd slechts in 8 van de 23 studies gerapporteerd. Slechts één studie beschreef het niveau van RTP na deze follow-upperiode.

Het ontbreken van grondige rapportages tijdens en na VKB-r trajecten bemoeilijkt momenteel het vermogen om uitspraken te doen over welke functionele testen een voetballer in staat stellen succesvol terug te keren naar het voetbalveld. Deze uitdagingen worden voornamelijk veroorzaakt door de afwezigheid van consensus in het meten van de revalidatievoortgang, onvoldoende rapportage van complicaties en progressie tijdens de revalidatie en het gebrek aan follow-up data.

Kijken we naar de VKB-revalidatie specifiek bij voetballers, dan zien we een duidelijk gebrek aan standaardisatie. Ondanks dat veel studies protocollen hebben geëvalueerd voor optimale RTP en het verminderen van recidief, ontbreekt het aan consensus omtrent het meest effectieve protocol en RTP-testen. De methodologie zoals gerapporteerd door Kyritsis et al. zou kunnen dienen als basis voor toekomstige prospectieve gerandomiseerde multicenterstudies om een standaard revalidatieprotocol vast te stellen en een succesvolle terugkeer naar het voetbal mogelijk te maken.